زبان مدلسازی یکلخت (به انگلیسی: Unified Modeling Language) یا «یو ام ال»، یک زبان مدلسازی همه منظوره استاندارد در زمینه مهندسی نرم افزار است که توسط گروه مدیریت شی (به انگلیسی: Object Management Group) ایجاد شد. در حال حاضر (۲۰۱۰ میلادی) آخرین نسخه این زبان نسخه ۲٫۲ است که در سال ۲۰۰۷ میلادی مشخصات آن منتشر شد.
با استفاده از یو ام ال می توان تقریبا هر گونه برنامه کاربردی که ممکن است بر روی هر ترکیبی از سخت افزار، سیستم عامل، زبان برنامه نویسی و شبکه اجرا شود را مدلسازی نمود.طراحی بر پایه مفاهیم شی گرایی یو ام ال سبب میشود که ذاتا با محیطها و زبانهای برنامه نویسی شی گرا (مانند سی پلاس پلاس، جاوا و سی شارپ) سازگاری کامل داشته باشد، اگرچه می توان از آن برای مدلسازی برنامههای غیر شی گرا مانند برنامه هایی که با زبانهای ویژوال بیسیک، کوبول و فرترن نوشته می شوند نیز استفاده نمود.


یوام ال یک زبان مدلسازی نسل سوم است و روشی باز برای توصیف ویژگیها، نمایش گرافیکی، ساختن و مستند سازی اجزای یک سیستم نرم افزاری در حال توسعه می باشد. از یو ام ال برای فهمیدن، طراحی، مرور، پیکربندی، نگهداری و کنترل اطلاعات سیستمهای نرم افزاری استفاده می شود. یو ام ال برای همه روشهای توسعه نرم افزار، همه مراحل چرخه عمر نرم افزار، همه حوزههای برنامههای کاربردی و هر رسانه ای قابل استفاده است. این زبان مدلسازی برای يکلخت سازی تجربیات گذشته در مورد تکنیکهای مدلسازی و گنجاندن تجربیات موفق در یک دیدگاه استاندارد بوجود آمده است. یو ام ال شامل مفاهیم معنایی(semantic)، نمادگذاری و راهنمایی برای طراحی می باشد. یو ام ال را نمی توان به عنوان یک روش تولید نرم افزار کامل دانست. این زبان شامل فرآیند مرحله به مرحله تولید نرم افزار نیست، بلکه یو ام ال زبانی است که تقریبا تمام شیوههای تولید نرم افزار از آن استفاده می کنند.
یو ام ال تکنیکهای مدلسازی داده (نمودار رابطه موجودیت)، مدلسازی تجاری، مدلسازی شی و مدلسازی مولفهها را با هم ترکیب می نماید. یو ام ال را می توان در تمامی پروسهها در سراسر چرخه توسعه نرم افزار به کاربرد.
پیش از پیدایش یو ام ال در اواسط دهه ۱۹۹۰، مدلسازی نرم افزار از مشکل ناسازگاری نماد گذاریهای مختلفی که توسط متخصصین مدلسازی مختلف بوجود می آمد رنج می برد و استاندارد همه گیری در این زمینه وجود نداشت. یو ام ال از تلفیق روش بوچ (Booch Method)، تکنیک مدلسازی شی (OMT) و مهندسی نرم افزار شی گرا(OOSE) با یکدیگر در راستای جریانات يکلخت سازی بوجود آمد. پیدایش یوام ال همه چیز را تغییر داد و باعث رشد چشمگیر مدلسازی تصویری و استفاده گسترده از این زبان شد. یو ام ال امروزه نقش یک زبان بین المللی را در زمینه تولید نرم افزار بر عهده دارد. موسسه آماری گارتنر در سال ۲۰۰۶ تعداد متخصصان فناوری اطلاعات که از یو ام ال استفاده می نمودند را ۱۰ میلیون نفر برآورد نمود و همچنین تخمین زده است که در سال ۲۰۰۸ هفتاددر صد شرکتهای تولید نرم افزار در سراسر دنیا از یو ام ال استفاده کرده اند.

روشهای تولید نرم افزار برای زبانهای برنامه نویسی سنتی دردهه1970 ظهور کرد و در دهه 1980 همه گیر شد. مهمترین این شیوهها متدولوژی طراحی و تحلیل ساختاریافته سیستم (SSADM) بود. این روشها در ابتدا توسط افرادی چون کنستانتین (Constantine)، دی مارکو(DeMarco)، ملور(Mellor)، وارد(Ward)، یوردون(Yourdon) و سایرین پدید آمدند و در حیطه سیستمهای بزرگ به ویژه سیستمهای طرف قرارداد با دولت در حوزه هوافضا و دفاع نظامی نیز نفوذ کردند. اگرچه نتایج آنها همواره رضایت بخش نبود اما این روشها متضمن ایدههای خوبی بودند که به ندرت استفاده موثری از آنها می شد. شرکتهای تجاری راغب با به کارگیری روشهای تولید نرم افزار و سیستمهای رایانه ای مهندسی نرم افزارنبودند. بیشتر آنها نرم افزارها را برای استفاده داخلی و رفع نیازهای خود تولید می کردند و نیازی به بررسی این نرم افزارها توسط سازمانهای خارجی نبود.
اولین زبان برنامه نویسی شی گرا سیمولا بود که توسط اوله ژوهان داهل(Ole-Johan Dahl) و کریستن نایگارد (Kristen Nygaard) در سال 1967 در نروژ طراحی شد. این زبان اگرچه خود پیروان چندانی به دست نیاورد اما تاثیر زیادی بر روی بسیاری از زبانهای شی گرای بعدی داشت. کارهای داهل (Dahl) و نایگارد(Nygaard) تاثیر ژرفی بر گسترش شی گرایی داشت. جریان شی گرایی با دستیابی عمومی به زبان اسمالتاک(Smalltalk) در اوایل دهه 1980 فعال شد و با پیدایش زبانهای شی گرای دیگری مانند سی شی گرا (Objective C)، سی پلاس پلاس، ایفل و کلوس (CLOS) ادامه یافت. پنج سال پس از اینکه اسمال تاک در سراسر دنیا شناخته شد، اولین متدهای شی گرای تولید نرم افزار توسط شلایرو ملور و کود و یوردون بوجود آمد و به فاصله کوتاهی توسط سایرین همچون بوچ(Booch) و رمباف (Rambaugh) دنبال شد. این کتابها به مجموعه کتب قبلی در مورد طراحی زبانهای برنامه نویسی اضافه شد و فیلد متدولوژی شی گرا آغاز شد. فاز اول آن در پایان سال 1990 کامل شد. کتاب یاکوبسون در مورد شی گرایی اندکی بعد بر اساس مقالات و کارهای پیشین منتشر شد که با تمرکز بر روی مورد کاربرد دیدگاه متفاوتی را ارائه کرد. در طی پنج سال بعدی کتابهای متعددی در این زمینه تالیف شد که هریک تعاریف، مفاهیم و نمادگذاریهای خاص خود را داشتند، اما در مجموع شباهت زیادی بین مفاهیم ارائه شده توسط نویسندگان مختلف وجود داشت.
برخی تلاشهای اولیه در جهت يکلخت سازی مفاهیم روشهای مختلف به انجام رسید که نمونه قابل ملاحظه آن کار کلمن(Coleman) و همکارانش به نام فیوژن(Fusion) بود که شامل مفاهیمی از تکنیک مدلسازی شی، بوج و سی آر سی بود. اولین تلاش موفقیت آمیز برای ترکیب و جایگزینی روشهای موجود در سال 1994 وقتی به وجود آمد که رمباف به شرکت رشنال سافتور رفت و به بوچ پیوست. این دو مفاهیم تکنیک مدل سازی شی و روش بوچ را ترکیب کردند و اولین طرح خود را در سال 1995 ارائه دادند. در این زمان یاکوبسون هم به این دو پیوست و کار مشترک خود را با آنها آغاز کرد. کار مشترک آنها زبان مدل سازی يکلخت نام گرفت. در سال 1996 گروه مدیریت شی (OMG) درخواست پیشنهاداتی برای استاندارد مدل سازی شی گرا را مطرح نمود. نویسندگان یو ام ال (یاکوبسون، بوچ و رمباف) با همکاری گروهی از برنامه نویسان و متدولوژیستهای دیگر طرح پیشنهادی خود را به OMG ارائه کردند. طرحهای دیگری هم به OMG ارائه شد که در نهایت همه پیشنهادات در طرح نهایی یو ام ال که در سال 1997 به OMG تحویل داده شد، ادغام شدند.
پس از چندین سال تجربه استفاده از یو ام ال در صدد برآمدند تا یو ام ال را ارتقا دهند تا مشکلاتی که در تجربیات کاری پدیدار شده بودند را بر طرف کنند و قابلیتهای آن را گسترش دهند. طرحهای پیشنهادی ارائه شدند ومشخصات یو ام ال 2 در سال 2003 توسط OMG پذیرفته شد. و پس از نهایی سازی در اواخر 2004 در دسترس عموم قرار کرفت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: